قاضی رشوه گیر
شنیدم روزی از ایّام ماضی دو مجرم کارشان شد پیش قاضی
یکی زانها به قاضی داد چندی نهاد آن را سپس جای بلندی
مگر قاضی شود، زین پول راضی که گردد تبرئه، از پیش قاضی
سپس قاضی، شمرد و دید آن پول نباشد آن چنان دلچسب و مقبول
زبعد مدتی، آن دیگری نیز نهادش مبلغی را زیر آن میز
که مقدارش فزون از اولی بود از آن قاضیِ عادل!!، گشت خوشنود
چو پول زیر میزی از بلندی فزون تر بود از مقدار چندی
لذا قاضی به نفع زیر میزی قضاوت کرد با یک حکم تیزی
بشد او تبرئه از پیش قاضی برون آمد بسی خوشنود و راضی
ولی آن دیگری ناراضی و گفت چرا قاضی چنین حکمی دهی مفت
چرا حق مرا کردی تو ضایع یخ عمر مرا کردی تو مایع
نمود او اندر آن محضر دوباره به آن مبلغ در آن بالا اشاره
که آن بالا خدا! را در نظر گیر سپس با حکم او! بنما تو تدبیر
در آن بالا خدا! را یاد آور سپس با یاد او! می باش داور
جوابش گفت قاضی، کای برادر قضاوت کار دشواری است آخر
تو که آگه، نَه از این چون و چندی نباید دست قاضی را ببندی
تو که از زیر و بم، بی اطلاعی چرا پس این قدر، پر مدعاعی
هزاران نکته اندر داوری هست که نتواند کسی یابد به آن دست
تو آن بالا خدا را بینی و بس چه می دانی تو از زیر و بم کس
بدیدم من در آن بالا خدا را ولی از زیر فرمان داد ما را
اگرچه کارت از بالا صواب است ولی از زیر، کار تو خراب است
فریشی گر تو هم با هوش و تیزی حذر بنما زپول زیر میزی
اگر چه چند روزی شادمانی ولی چندان نپاید دار فانی
مواظب باش در دنیا برادر که پاسخ داد باید روز محشر
