یک زمان درخواست شد از صنف خیاطان شهر تا که یک گردهمایی دورهم بر پا کنند
دیده شد از جمع پالان دوز هم در آن میان آمده تا بین خیاطان، خود را جا کنند
معترض شد یک نفر از صنف خیاطان و گفت ما که خیاطیم، پالانی چرا با ما کنند
گفت پالانی به آن خیاط ای همکار من هر دو اهل بخیه هستیم، از چه از هم وا کنند
تو لباس آدمی دوزی و من پالان خر از چه بین ما، خلایق آتشی بر پا کنند
اهل بخیه هر که باشد عضو صنف ما بود خواه محصولش تن خر یا که آدمها کنند
گفت آن خیاط فرق است بین آدمها و خر تو کجا دیدی که شلواری خران در پا کنند
از برای خر جل و پالان و گاله فرق نیست مردمان هر دم یکی زانها تن آنها کنند
خر چو در تن می کند پالان و جل عریان بود لیک انسانها به پوشش خویش ناپیدا کنند
آدمی بهر لباس و مد چه دعوایی کند تو کجا دیدی خران را بهر مد دعوا کنند
بین که پالان خر ماده و نر عین هم است لیک انسانها لباس خانم و آقا کنند
اهل بخیه گرچه هر دو صنف می باشد ولی نیست کافی این شباهت آن دو را یک جا کنند
صد تفاوت بین خیاطان و عکّافان بود ین چه تشبیهی است بعضی اندر این جاها کنند!؟
با فقط یک کوک و یک بخیه تفاوت حل نشد در لباس آدمی بنگر چه دقّتها کنند
میشوی رسوا اگر همپای خیاطان روی این جماعت صد اگرها و هزار امّا کنند
بِین خیاطان و عکّافان تفاوت فاحش است زود از ما شو جدا ورنه همه غوغا کنند
تو قریشی همچو پالانی میان شاعران جا زدی خود را از آن ترسم تو را رسوا کنند
شاعران بسیار خوش ذوق و حکیم و عالمند این نشاید هر که بیتی گفت با آنها کنند
